| mutluluklar...
Hep son cümlelerde kavuştum sana..
Dinlemeliydim,gözlerimi ayırmadan gözlerinden..
Senden sonra çok okudum yazdıklarını..
Anlamasına anladım da, artık çok geç(ti)..
Hep geç kalınmış zamanlarda buldum kendimi..
Ne vakit yere bir kibrit atsam, neden sebepsiz yaktığımı düşündüm..
Oysa son pişmanlık kimseye fayda vermedi..
Şimdi ömrümü yakarak gidiyorum..
Geriye baktığında göremeyecek kimse beni..
Tutulmamış, hatta hiç vaad edilmemiş sözler gibi unutulup
gidieceğim..
|
|
 |
|
